دلنوشته های دخترکی تنها

سلام ۱۴۰۱ عزیزم
الان که آخرین روزای حضورته خواستم بابت خیلی چیزا ازت تشکر کنم.
ازت ممنونم که یک ساله دیگه عزیزانم رو کنارم نگهداشتی.
ازت ممنونم که باعث شدی ترس و دلهره کرونا از بین بره و تقریبا به روال زندگی گذشته برگردیم.
ممنونم که چشممونو نسبت به خیلی از حقایق دور و برمون بازکردی تا گرگ هایی که لباس میش به تن داشتنو بهتر بشناسیم.
درسته من امسال زیاد از ته دل نخندیدم ،
زیاد برای خودم وقت نزاشتم،
دوستامو به ندرت دیدم و باهاشون وقت گذروندم
یه سری شبا هیشکی جز خودمو نداشتم که دردمو بدونه و تنهایی قلبمو دستم گرفتم و باهاش گریه کردم.
ولی امسالمو خیلی دوسش داشتم
امسال من به قدم اول آرزوهام رسیدم.
شدم یه محیای خودساخته که داره یک تنه برای خودش و زندگیش میجنگه و هیچ جوره پا پس نمیکشه.
شروع سال ۱۴۰۱ ام با آدمایی بود که الان هیچکدومشونو کنارم ندارم واین تحولات باعث ایجاد منی شد که الان بشدت از وجودش راضی ام‌.
خلاصه که ۱۴۰۱عزیز تو قرنو برام قشنگ شروع کردی
درسته که من قرارنیست تا آخر این قرن زنده بمونم ولی امیدوار و با انگیزه ادامه میدم.
کاش ۱۴۰۲ هم همونجوری پیش بره که میخوام
خدایا میدونی که چی میگم!!!...

+ تــاریـخ یکشنبه بیست و هشتم اسفند ۱۴۰۱ ساعـت 23:1 به قـلـم محیا |