به دخترک داخل آیینه نگاه می کنم.
او که حتی  سایه اش هم درهنگام تنهایی پشتش را خالی کرد.
وباز زیر لب زمزمه میکنم ای کاش اردیبهشت 30روزه بود.
20سالگی یعنی دو دهه زندگی که هیچ ارزشی ندارد.
.
.
.
این و ادامه اش قرار بود متن تولد امسالم باشه اما یهو نظرم عوض شد و گفتم امسال رو بدون هیچ آرایه وسبکی حرف دلمو بزنم.
من هیچ وقت روز تولدمو دوست نداشتم البته خیلی ها اینجوری اند اما خب امسال مسئله دوست نداشتن نیست ترس از فراموش شدنه.
تمام نگرانی من از این بابته که یادآدم ها نباشم .
من از این که بخوام هر سال خودمو به آدما یادآوی کنم وحشت دارم.
من تو بیست سالگی دارم بهتون میگم که انقدر آدما تنهام گذاشتن،انقدر آدما رهام کردن که من جز پدر مادرم هیچ کس دیگه ایی رو ندارم که تولدم یادش باشه ،که نگرانم بشه،که دلش واسم تنگ بشه.
من هرسال خودمو یه جوری به آدما یادآوری میکنم .
عکس پروفایل ،پست اینستا،استوری و ...
اما امسال هیچ کدوم از اینا تو برنامه ام نبود .
شاید گذاشتن همین متنم اینجا درست نبود اما همنطور که از اسم وبلاگم پیداست من اینجا دلنوشته هامو مینویسم واز اونجایی که کسی ام اینجا منو نمیشناسه تصمیم به گذاشتن این پست گرفتم.
یه جا خوندم که نوشته بود "ها" علامته جمع اما وقتی که"تن" باهاش جمع میشه فقط خودت میمونی و خودت.
این حال و روز این روزای منه
نمیدونم کجا و کی کار اشتباهی انجام دادم
حتی نمیدونم چه عمل اشتباهی ازم سرزده
اما دلیل تنها شدنم اونم از الان هیچی جز خودم نمیتونه باشه.
شاید وقتی دارید اینو میخونید با خودتون بگید بازم ادامه بده و خودتو یادآوری کن.
اما اینو بدونین هرچیزی تا یه وقتی قشنگه
گدایی محبت از آدما هیچی جز کوچیک کردن خود آدم نداره.
اگر چه که آدمی که یادگرفته باشه فراموشت کنه هرچقدم خودتو یادش بندازی فایده ایی نداره.
من تو کل این سالای خوب و بد زندگیم یادگرفتم خودم جای خالی که تو زنگیم دارمو پر کنم.
واسه خودم خواهر باشم ، برادر باشم ،رفیق باشم ، خودمو دوس داشته باشم.
اما الان که دارم میگم هیشکی نیست ، نمیشه.
من شاید بتونم جای خالی دو سه نفرو تو زندگیم پر کنم اما هیچ وقت نمیتونم جای همه باشم.
دوست داشتم امسالمو با امیدواری شروع کنم جوری که وقتی دارم متن 21 سالگیمو مینویسم توش پر باشه از حال خوب .
الان هیچ امیدی ندارم اما خب خدارو چه دیدید شاید توانایی من برناتوانیم غلبه کرد و تونستم حال دلمو خوب کنم.
اما میخوام از خودم یه دختر قوی بسازم جوری که دیگه هیچی نتونه حالمو بد کنه.
همه اینا رو نوشتم و گفتم که  بهتون بگم اگه الان یکی رو دارید که کنارتونه و حال دلتون به حال دلش بسته است شما یکی از خوشبخت ترینایید.
مواظب آدمایی که تو زندگیتون هستن باشید .
هیچ وقت نرنجونیدشون چون یه جایی به خودتون می یاید و میفهید از خوبی اوناست که حال دلتون خوبه.
به قول شازده کوچولو:ما نسبت به گلی که اهلیش کردیم مسئولیم.
.
.
.
وهر سال به امید سالی بهتر قلم در دست میگیرم اما «این قصه ناقص سر تکمیل ندارد»
پ.ن:کامنت این پست بسته است چون قصدم یادآوری نبود. :)