|
دلنوشته های دخترکی تنها
|

یهو به خودمون میایم ومیبینیم داریم تو خلاء زندگی می کنیم جایی که توش هیچ خبری از آدم نیست کسی نیست که کنارت باشه کسی نیست که بفهمتت کسی نیست که بدونه احساس یعنی چی
گاهی وقتا توی زندگیمون یک نفرو لازم داریم که وقتی همه امیدمون ناامید میشه بگه هر ناامیدی امیدی داره هر نرسیدنی یه رسیدنی داره هر حسرتی پشتش هزارتا دلخوشیه
بیاد بگه همون جوری که شب هست روزم هست بگه نترس دنیا هنوز ادامه داره همون قدر گریه داره خنده هم داره به همون اندازه که دل دل کردن داره دل قرصی هم داره
همه ما به یه همچین آدمی احتیاج داریم جای خالیش تو زندگی خیلیامون حس میشه که بیاد و نذار دوباره بیوفتیم یکی که ارزش خنده هامون و بدونه یکی که تو ناراحتی هامون مارو بهتر از خودمون بلد باشه
یکی که با' درست میشه' گفتنش آروم بشیم
ما هممون احتیاج داریم به یکی که دستشو بزاره رو شونه مونو بگه نترس من کنارتم
وچقدر اون آدم میتونه به خدا نزدیک باشه وچقدر میتونه خدا باشه