امروز را پاس میدارم.

نه بخاطر میلادم.

بلکه به خاطر اینکه شاید امروز زمانی که نگاهت به تقویم افتاد وقتی تاریخ را دیدی به طور اتفاقی یاد من بیوفتی.

از چند روز قبل منتظر امروز بودم.

آن هم نه به خاطر زمینی شدنم .

بلکه به این خاطرکه شاید تبریکی از سمت تو به دستم رسد.

میبینی!دیگر برایم هیچ  روزی مهم نیست.

آنقدر غرق در نبودن تو ام که حتی یادم میرود باید برای خودم هم زندگی کنم.

خداکند تمام این انتظار ها مانند هر سال دروغ نباشد.

آخر تولدی که تو درآن نباشی لطفی ندارد.

انقدردلخوش به تبریکت هستم که یادم رفته تمام فکر و ذکرت دیگر شخص دیگری شده و من در هیچکدام از افکارت جایی ندارم.

اما یک چیز راخوب میدانم !تولد حقیقی من زمانی ست که توبازگردی و  من بازهم برای زندگی دلیلی داشته باشم.

ای مخاطب خاص تمام افکارم!من امروز ثانیه به ثانیه را با تو سپری می کنم.

آخر از کودکی ام گفته اند دل به دل راه دارد.

ای کاش خدا دلش برایم بسوزد و من را درافکارت ظهور دهد.

میترسم امروز هم مانند سال های دیگر بگذرد ومن چشم انتظار پیام تبریکت بمانم.